Sivas Valiliği himayelerinde ve Sivas Millî Eğitim Müdürlüğü’nün koordinatörlüğünde yürütülen HEDEF Projesi kapsamında planladığımız çalışmalar vatan sevgisi temasıyla devam ediyor. Millî günleri çok seviyor ve anlamına uygun eğitim etkinlikleriyle o ruhu öğrencilerimize hissettirmeye çabalıyoruz. 12 Mart 1921 tarihinde kabul edilen, bağımsızlığımızın dile gelen sembolü, al bayrağımızın bülbülü; yanan yüreğimiz, coşkulu sesimiz, vatan mührümüz, İstiklâl Marşımız 103 yaşında… İstiklâl Marşı’nın Kabulü ve Mehmed Âkif Ersoy’u Anma Günü dolayısı ile okul öncesi eğitim sınıfımızda çeşitli etkinlikler gerçekleştirildi. Pano düzenlemeleri, belgesel gösterimi, kısa videolar, canlandırmalar, marşların coşkusunu hissetmek, yazmak, çizmek gibi pek çok çabaya ortak olduk. Özellik tüm sınıfın dâhil olduğu drama çocuklar tarafından sabırla ve dikkatle uygulandı. Meclis, Atatürk, bakanlar, milletvekilleri ve Mehmed Âkif Ersoy rollerindeki öğrencilerimiz yönlendirmelerimizle o zamanı canlandırdılar. Hüzünlendik ve boğazımız düğümlendi kimi zaman. Vatan şairi Mehmed Âkif Ersoy’u andık bir kez daha; hürmetle ve minnetle… Yeniden hissettik vatan şairimizi… Evvelden yazdıklarımız düştü yine gönlümüze: Neden bazı adımların sesi seneler sonra bile duyulur? Neden hiç görmediği bir şairin yanı başında hisseder insan kendini? Neden sözlük kullanmadan anlayamadığı kelimelerin içinde acı çeker insan? Anlayamadığı muhakkakken neden hisseder? Anlamaya çalışmak mı muhayyileyi daha çok besler? Âkif yürüyor önde, arkasında bir gölge. Hava karanlık ve soğuk, hafif bir rüzgâr esiyor. Âkif hiç ardına bakmıyor. İyi ki bakmıyor. Görünmekten korkuyor gölge. “2024’den geldim” demeye cesaret edemiyor. “Seni düşünüyor, anlamaya çalışıyor ama yeterince gayret etmiyorum” diyemiyor. Sadece O’nu izliyor, ardında olmasına rağmen sanki yüzünü de görüyor. Âkif’in yüzünü hep kederli gördükçe gölge de hüzünleniyor. İçi içine sığmıyor Âkif’in, soğukta terler döküyor. Yüreğindeki vatan kaygısı, elden avuçtan kayacak korkusuyla büyüdükçe büyüyor. Yemiyor içmiyor, elmacık kemikleri zayıf çehresinde dikkat çekiyor. Gözleri, Âkif’in gözleri ötelere bakıyor. O hüzünlü bakışlar asırları delip geçiyor. Hazin günlerin olanca ağırlığı üzerine çökmüşken hem geçmişi hem geleceği düşünüyor. Hem yitip gidene hem geleceğe ağlıyor. O kadar derinden hissediyor ki Âkif, yanıp kül olmamak için yazmak zorunda kalıyor. İçinden taşanlara harfler, kelimeler aracılık ediyor. Yüreğinden çağlayanlar şiir oluyor, şiirlerine ruhunu veriyor. O yüzden mi kalbinin atışı hâlâ duyuluyor? 

Bu anlamlı gün dolayısı ile İstiklâl Marşımızın 103. yılını kutluyor; hisli yüreğinden dökülenleri milletine hediye eden vatan şairi Mehmed Âkif Ersoy’u minnet ve rahmetle yâd ediyoruz. Ruhu şad olsun.